Pani Hanna poleca

Wilki to wspaniałe zwierzęta. Niestety okryte złą sławą.

Moja fascynacja wilkami zaczęła się po przeczytaniu powieści „Pół życia” J. Picoult, w której autorka po mistrzowsku opisuje naturę i dziką przyrodę. Główny bohater powieści jest badaczem wilków. Po pewnym czasie zbliża się do nich tak bardzo, że stają się dlań bliższe niż rodzina.

Wypadek, któremu ulega i pozostaje w śpiączce, stawia jego najbliższych wobec dylematu – czy utrzymać go przy życiu za wszelką cenę czy pozwolić umrzeć.

Po przeczytaniu „Pół życia” tak bardzo chciałam poznać zwyczaje wilków, że sięgnęłam po inne książki o tej tematyce. I tu znów trafiła mi się gratka w postaci dwóch książek M. Nurowskiej: „Nakarmić wilki” i „Requiem dla wilka”.

W „Nakarmić wilki” absolwentka SGGW jedzie w Bieszczady, by zebrać materiał do pracy doktorskiej o wilkach. Pierwsza jej nocna obserwacja wilków staje się początkiem wielkiej fascynacji wilkami, a kolejne to coraz bliższe relacje z watahą, którą zaczyna uznawać prawie za swoją rodzinę.

Kontynuacją powieści jest jej druga część „Requiem dla wilka”. Okazuje się w niej, że bieszczadzka wieś nie zapomniała o Kasi.

Tak mnie wciągnął ten temat, że zaczęłam poszukiwać kolejnych książek o wilkach.

• „Filozof i wilk” M. Rowlands. To poruszający i zabawny opis przyjaźni wilka i człowieka.
• „Żyjący z wilkami” E. Shaun. Autor żyje z wilkami od 15 lat zgłębiając tajemnicę relacji panujących w wilczych watahach.
• „Idąc za wilkiem” S. Wąsik. To album dokumentujący życie dzikich wilków w Polsce. Piękne, poruszające zdjęcia, które zmieniają nasze myślenie o tych mądrych zwierzętach.
• „W pętli” N. Evans. To historia walki o prawa wilków.
• „Samotność wilków” M. Harny. To opowieść o podróży autora w Bieszczady, do krainy dzieciństwa.

Zakończę te rekomendacje konkluzją:

wilk zawsze pamięta o tym, iż członkowie stada potrzebują siebie nawzajem, a przetrwanie czasem idzie w parze z ofiarą.

Polecam serdecznie.

Zaczytajcie się!

Hanna Michalska