Strona główna Klub Poszukiwaczy Słowa Klubowicze Katarzyna Sioćko

Katarzyna Sioćko

Przez

15 marca 2017

1272

Przeglądasz starą wersję tego wpisu, od 27 marca 2017 o 13:50:06. Tutaj możesz porównać różnice pomiędzy tą wersją a wersją obecna wersja.

Katarzyna Sioćko, ur. 1984, mieszka w Piasecznie. Członek Ogólnopolskiego Klubu Poetów, uczestniczy w spotkaniach Klubu Pana Cogito w Warszawie i Klubu Poszukiwaczy Słowa w Piasecznie.
Do tej pory jej wiersze były opublikowane w debiutanckim tomiku poezji: „Moje Ja” (OK Mucha-Uchmanowicz, 2004) oraz antologii Klubu Pana Cogito „Zródło zaranne” (OKP, 2006).Na jesieni 2010 ukaże się nowy tomik poezji „Kamienne anioły”, również wydany przez Ogólnopolski Klub Poetów.
Wiersze ukazywały się również w almanachach pokonkursowych, prasie ogólnopolskiej, literackiej i lokalnej. Laureatka kilkunastu konkursów literackich. W latach 2005-2007 otrzymywała stypendium twórcze od Burmistrza Miasta i Gminy Piaseczno, a w 2006 była nominowana do piaseczyńskiej nagrody Kisiel dla Młodych. Więcej na stronie: www.katarzynasiocko.prv.pl

Wiersze Katarzyny Sioćko

w czytelni
otworzyłam kronikę
dzieło wszystkich pokoleń
o podniosłym tytule
Historia Polski
wygląda jak brudnopis
pogięte żółte kartki
kilka wyrwanych
skreślenia i przypisy
z tłustymi plamami
spoglądam na ryciny
na stronie 1830
ostatnie koncerty Chopina
i jego wyjazd z Warszawy
naftowe latarnie nie mają siły
oświetlić miasta
po raz ostatni mija kamienice
żegna je słowem i znakiem krzyża
woźnica nagli batem
wjeżdża w zakręty historii
Moskale ładują karabiny
już w następnym akapicie
gdy padły strzały
trzasnęły drzwi w przeciągu
a wiatr poprzerzucał kartki
na stronę 2005
z jeszcze nie przypiętych zeszytów
wysypały się i upadły na bruk
nuty pocięte na sample

pracownia mistrza
nikt nie wie gdzie jest ani czy zmarł
jego nazwisko przepadło jak ci którzy go znali
twarz pozbawiona piękna zatarła się w pamięci
razem z imionami zaginionych synów i córek
opuszczony dom przeszkadza teraz ulicom i latarniom
wewnątrz
maski wisiały równo na rozsuniętych zasłonach
jedne były kolorowe przystrojone różem lub cekinami
inne blade prawie jak ludzkie twarze
na stole niewiele tylko nóż i farby
drewniana forma obok niedokończonych prac
tasak leżący pod jedną z masek
nikogo nie zdziwił
przy każdym kroku deski skrzypiały
nierówno ułożone na czymś
co przywoływało zapach cmentarzy
maski drgały jakby ktoś
pozwolił im znów oddychać

pokój
wszystkich rzeczy było tu za dużo
pudełka i wazony spadały z blatów
przy każdym chwiejnym kroku
lub gdy podnosili głosy
przeszkadzały gdy rzucała w niego
przekleństwa i talerze
tak bardzo przeszkadzały gdy odpychał ją
lub ciągnął za włosy po brudnej podłodze
i czy to był wybuch gdzieś za oknem
czy tylko wskazówki zegara zamilkły
oboje zniknęli tak jak i każdy dźwięk
stary kredens i noże wyjęte z szuflady
nawet połamane krzesło i wszystkie części filiżanki
pokój był pusty
z powietrzem zawieszonym na hakach

chasydzka opowieść
1923
noc osiada na gałęziach i powiekach
na zmęczonych lejcach i kołach
śpij dziecko jeszcze tylko kilka miast
ominiemy je wolno ledwie widoczni
to nic że za mgłą psy szczekają
łańcuch trzyma je mocno
wóz jedzie wolno po błocie i kamieniach
ta ciągła włóczęga przez czasy i miejsca
jest nam pisana jak bycie innym
już niedługo jeszcze tylko kilka miast
śnij dziecko tam na dawnym Zastawiu
ma dom nasz piaseczyński rebe
w cieniu jego słów schronimy nasze lęki
1941
brakuje mi rebe tych dni zwyczajnych
porzuconych nagle w naszych sklepikach
wśród mąki i ryżu czy tkanin Cukierta
pamiętasz jak dzieciaki biegały do cukierni Lursa
i małą Sarę która co wiosnę kichała
jeszcze słyszę tupot radosne okrzyki i gwizdy
w święty czas Purim
brakuje mi rebe tych nocnych godzin w herbaciarni Flinta
choć już w sierpniu czuć było niepokój w parzonych liściach
te ciemne znaki na niebie i w zbożu
tak wielu wtedy pytało czy warto jechać
omijać miasta wsie lasy wąwozy
gdzie bóg prowadzi to tylko bóg wie
1960
teraz już mógłbym kupić bilet
mijać stacje miast i patrzeć
jak ludzie spieszą się i kłócą
bagaże wciąż giną między dworcami
mógłbym tak jechać dzień drugi trzeci
ale czy chcę wiedzieć
co zostało z tamtych ulic i dni
czy jest jeszcze bożnica na Niecałej
czy ktoś odwiedza starego Lejzora na cmentarzu
niewiele zostało
po mnie chyba nic
płacz człowieka gdy ten płacze sam
może go załamać i powalić tak że stanie się niezdolny
do czegokolwiek
ale płacz gdy człowiek płacze razem z Bogiem –
wzmacnia go
wczytuję się w twoje słowa rebe i płaczę
dzień drugi trzeci
odmawiam kadysz za dziecko moje

Aktualizacje wpisu:

27 marca 2017 o 13:50:39 [aktualna wersja] przez Biblioteka Piaseczno
27 marca 2017 o 13:50:39 przez Entera Studio
27 marca 2017 o 13:50:06 przez Entera Studio
27 marca 2017 o 13:49:47 przez Entera Studio

Zmiany:

--- 27 marca 2017 o 13:50:06
+++ Aktualna wersja
 Bez zmian: <p style="text-align: left;">Katarzyna Sioćko, ur. 1984, mieszka w Piasecznie. Członek Ogólnopolskiego Klubu Poetów, uczestniczy w spotkaniach Klubu Pana Cogito w Warszawie i Klubu Poszukiwaczy Słowa w Piasecznie.
 Bez zmian: Do tej pory jej wiersze były opublikowane w debiutanckim tomiku poezji: "Moje Ja" (OK Mucha-Uchmanowicz, 2004) oraz antologii Klubu Pana Cogito "Zródło zaranne" (OKP, 2006).Na jesieni 2010 ukaże się nowy tomik poezji "Kamienne anioły", również wydany przez Ogólnopolski Klub Poetów.
 Bez zmian: Wiersze ukazywały się również w almanachach pokonkursowych, prasie ogólnopolskiej, literackiej i lokalnej. Laureatka kilkunastu konkursów literackich. W latach 2005-2007 otrzymywała stypendium twórcze od Burmistrza Miasta i Gminy Piaseczno, a w 2006 była nominowana do piaseczyńskiej nagrody Kisiel dla Młodych. Więcej na stronie: <a href="http:// www.katarzynasiocko.prv.pl" target="_blank" >www.katarzynasiocko.prv.pl</a></p>
 Bez zmian: Wiersze Katarzyny Sioćko
-Skasowano: <strong>w czytelni</strong>
+Dodano: <p style="text-align: center;"><strong>w czytelni</strong>
 Bez zmian: <em> otworzyłam kronikę</em>
 Bez zmian: <em> dzieło wszystkich pokoleń</em>
 Bez zmian: <em> o podniosłym tytule</em>
 Bez zmian: <em> Historia Polski</em>
 Bez zmian: <em> wygląda jak brudnopis</em>
 Bez zmian: <em> pogięte żółte kartki</em>
 Bez zmian: <em> kilka wyrwanych</em>
 Bez zmian: <em> skreślenia i przypisy</em>
 Bez zmian: <em> z tłustymi plamami</em>
 Bez zmian: <em> spoglądam na ryciny</em>
 Bez zmian: <em> na stronie 1830</em>
 Bez zmian: <em> ostatnie koncerty Chopina</em>
 Bez zmian: <em> i jego wyjazd z Warszawy</em>
 Bez zmian: <em> naftowe latarnie nie mają siły</em>
 Bez zmian: <em> oświetlić miasta</em>
 Bez zmian: <em> po raz ostatni mija kamienice</em>
 Bez zmian: <em> żegna je słowem i znakiem krzyża</em>
 Bez zmian: <em> woźnica nagli batem</em>
 Bez zmian: <em> wjeżdża w zakręty historii</em>
 Bez zmian: <em> Moskale ładują karabiny</em>
 Bez zmian: <em> już w następnym akapicie</em>
 Bez zmian: <em> gdy padły strzały</em>
 Bez zmian: <em> trzasnęły drzwi w przeciągu</em>
 Bez zmian: <em> a wiatr poprzerzucał kartki</em>
 Bez zmian: <em> na stronę 2005</em>
 Bez zmian: <em> z jeszcze nie przypiętych zeszytów</em>
 Bez zmian: <em> wysypały się i upadły na bruk</em>
-Skasowano: <em> nuty pocięte na sample</em>
+Dodano: <em> nuty pocięte na sample</em></p>
 Bez zmian: <p style="text-align: center;"><strong> pracownia mistrza</strong>
 Bez zmian: <em> nikt nie wie gdzie jest ani czy zmarł</em>
 Bez zmian: <em> jego nazwisko przepadło jak ci którzy go znali</em>
 Bez zmian: <em> twarz pozbawiona piękna zatarła się w pamięci</em>
 Bez zmian: <em> razem z imionami zaginionych synów i córek</em>
 Bez zmian: <em> opuszczony dom przeszkadza teraz ulicom i latarniom</em>
 Bez zmian: <em> wewnątrz</em>
 Bez zmian: <em> maski wisiały równo na rozsuniętych zasłonach</em>
 Bez zmian: <em> jedne były kolorowe przystrojone różem lub cekinami</em>
 Bez zmian: <em> inne blade prawie jak ludzkie twarze</em>
 Bez zmian: <em> na stole niewiele tylko nóż i farby</em>
 Bez zmian: <em> drewniana forma obok niedokończonych prac</em>
 Bez zmian: <em> tasak leżący pod jedną z masek</em>
 Bez zmian: <em> nikogo nie zdziwił</em>
 Bez zmian: <em> przy każdym kroku deski skrzypiały</em>
 Bez zmian: <em> nierówno ułożone na czymś</em>
 Bez zmian: <em> co przywoływało zapach cmentarzy</em>
 Bez zmian: <em> maski drgały jakby ktoś</em>
 Bez zmian: <em> pozwolił im znów oddychać</em></p>
 Bez zmian: <p style="text-align: center;"><strong> pokój</strong>
 Bez zmian: <em> wszystkich rzeczy było tu za dużo</em>
 Bez zmian: <em> pudełka i wazony spadały z blatów</em>
 Bez zmian: <em> przy każdym chwiejnym kroku</em>
 Bez zmian: <em> lub gdy podnosili głosy</em>
 Bez zmian: <em> przeszkadzały gdy rzucała w niego</em>
 Bez zmian: <em> przekleństwa i talerze</em>
 Bez zmian: <em> tak bardzo przeszkadzały gdy odpychał ją</em>
 Bez zmian: <em> lub ciągnął za włosy po brudnej podłodze</em>
 Bez zmian: <em> i czy to był wybuch gdzieś za oknem</em>
 Bez zmian: <em> czy tylko wskazówki zegara zamilkły</em>
 Bez zmian: <em> oboje zniknęli tak jak i każdy dźwięk</em>
 Bez zmian: <em> stary kredens i noże wyjęte z szuflady</em>
 Bez zmian: <em> nawet połamane krzesło i wszystkie części filiżanki</em>
 Bez zmian: <em> pokój był pusty</em>
 Bez zmian: <em> z powietrzem zawieszonym na hakach</em></p>
 Bez zmian: <p style="text-align: center;"><strong> chasydzka opowieść</strong>
 Bez zmian: <strong><em> 1923</em></strong>
 Bez zmian: <em> noc osiada na gałęziach i powiekach</em>
 Bez zmian: <em> na zmęczonych lejcach i kołach</em>
 Bez zmian: <em> śpij dziecko jeszcze tylko kilka miast</em>
 Bez zmian: <em> ominiemy je wolno ledwie widoczni</em>
 Bez zmian: <em> to nic że za mgłą psy szczekają</em>
 Bez zmian: <em> łańcuch trzyma je mocno</em>
 Bez zmian: <em> wóz jedzie wolno po błocie i kamieniach</em>
 Bez zmian: <em> ta ciągła włóczęga przez czasy i miejsca</em>
 Bez zmian: <em> jest nam pisana jak bycie innym</em>
 Bez zmian: <em> już niedługo jeszcze tylko kilka miast</em>
 Bez zmian: <em> śnij dziecko tam na dawnym Zastawiu</em>
 Bez zmian: <em> ma dom nasz piaseczyński rebe</em>
 Bez zmian: <em> w cieniu jego słów schronimy nasze lęki</em>
 Bez zmian: <strong><em> 1941</em></strong>
 Bez zmian: <em> brakuje mi rebe tych dni zwyczajnych</em>
 Bez zmian: <em> porzuconych nagle w naszych sklepikach</em>
 Bez zmian: <em> wśród mąki i ryżu czy tkanin Cukierta</em>
 Bez zmian: <em> pamiętasz jak dzieciaki biegały do cukierni Lursa</em>
 Bez zmian: <em> i małą Sarę która co wiosnę kichała</em>
 Bez zmian: <em> jeszcze słyszę tupot radosne okrzyki i gwizdy</em>
 Bez zmian: <em> w święty czas Purim</em>
 Bez zmian: <em> brakuje mi rebe tych nocnych godzin w herbaciarni Flinta</em>
 Bez zmian: <em> choć już w sierpniu czuć było niepokój w parzonych liściach</em>
 Bez zmian: <em> te ciemne znaki na niebie i w zbożu</em>
 Bez zmian: <em> tak wielu wtedy pytało czy warto jechać</em>
 Bez zmian: <em> omijać miasta wsie lasy wąwozy</em>
 Bez zmian: <em> gdzie bóg prowadzi to tylko bóg wie</em>
 Bez zmian: <strong><em> 1960</em></strong>
 Bez zmian: <em> teraz już mógłbym kupić bilet</em>
 Bez zmian: <em> mijać stacje miast i patrzeć</em>
 Bez zmian: <em> jak ludzie spieszą się i kłócą</em>
 Bez zmian: <em> bagaże wciąż giną między dworcami</em>
 Bez zmian: <em> mógłbym tak jechać dzień drugi trzeci</em>
 Bez zmian: <em> ale czy chcę wiedzieć</em>
 Bez zmian: <em> co zostało z tamtych ulic i dni</em>
 Bez zmian: <em> czy jest jeszcze bożnica na Niecałej</em>
 Bez zmian: <em> czy ktoś odwiedza starego Lejzora na cmentarzu</em>
 Bez zmian: <em> niewiele zostało</em>
 Bez zmian: <em> po mnie chyba nic</em>
 Bez zmian: <em> płacz człowieka gdy ten płacze sam</em>
 Bez zmian: <em> może go załamać i powalić tak że stanie się niezdolny</em>
 Bez zmian: <em> do czegokolwiek</em>
 Bez zmian: <em> ale płacz gdy człowiek płacze razem z Bogiem –</em>
 Bez zmian: <em> wzmacnia go</em>
 Bez zmian: <em> wczytuję się w twoje słowa rebe i płaczę</em>
 Bez zmian: <em> dzień drugi trzeci</em>
 Bez zmian: <em> odmawiam kadysz za dziecko moje</em></p>