Tadeusz Krzysztof Knyziak – ps. art. „Coobus”

Przez

22 marca 2017

2951

Przeglądasz starą wersję tego wpisu, od 24 października 2017 o 15:11:56. Tutaj możesz porównać różnice pomiędzy tą wersją a wersją obecna wersja.

Tadeusz Krzysztof Knyziak
ur. 1948 rok w Warszawie (mieszka tu do dziś)

Autor trzech tomików wierszy („Chwile”, „Światłocienie” i „Światłoczułe słowa”) i współautor ponad trzydziestu almanachów, antologii i wydań pokonkursowych ( również próbki prozy autora). Prezentowany w periodykach literackich. Publikuje pod pseudonimem artystycznym Coobus. W konkursach poetyckich zaznaczył swój udział wieloma nagrodami i wyróżnieniami. Zamieszcza wiersze w internetowych grupach poetyckich i na stronach literackich portali. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich,Grupy Literacko-Muzycznej Terra Poetica oraz Klubu Poszukiwaczy Słowa w Piasecznie pod Warszawą. W 2016 roku zespół rockowy Vüjekväsyl nagrał płytę opartą na wierszach Coobusa. Za sprawą konkursu poetyckiego na wiersz roku 2016 stał się honorowym członkiem Polish American Poets Academy na okres najbliższego roku.

Dorobek poetycki Coobusa można prześledzić na jego blogu archiwalnym: coby99.bloog.pl.

1 z 3

NA TEJ SCENIE

nie było świateł na tej scenie
lecz zamiast nich świeciła dziś
wizja tak jasna jak olśnienie
i ręka mistrza
jego myśl
nie było świateł
ciemność była
przygasły lampy na suficie
zapulsowała martwa bryła
w którą mistrz szepty tchnął
tchnął życie

i by rozpocząć swoją grę
wziął trochę ciebie
trochę mnie

nie było świateł
bo i po co
nie było gwaru płaczu śmiechu
tylko duszone szepty nocą
przekrwiona ciemność
i oddechy
na wygaszonej nocnej scenie
gdzie zgasły świece i lampiony
gdzie asystentem przeznaczenie
a reżyserem los natchniony

mistrz swoją dłonią sięgnął śmiało
wziął mnie całego
ciebie całą

i stworzył krzyk rannego ptaka
co wbił się w locie w ciemną bryłę
w której ty byłaś i ja byłem
a potem cisza
cisza taka
i tylko ja
i tylko ty
i jeszcze szepty przebogate
jeszcze gorączka wspólnej gry
na wielkiej scenie
tej bez świateł

nie było świateł
na tej scenie
lecz z dali już się zbliżał ranek
aby uwieńczyć przedstawienie
na dwa oddechy rozpisane

nie było świateł na tej scenie
skrytej we wnętrzu
nocnych godzin
a przecież jasnej jak marzenie
blaskiem
co w środku gdzieś się rodził

KRZYK

w spojrzeniu tyle
znaczących symboli
a w słowach cisza
jak na pustej scenie
i mówiąc milczysz o tym
co tak boli
a milcząc krzyczysz
proszącym spojrzeniem

pokorni
cisi
na niemoc skazani
ruszamy biernie
każde w swoją stronę
krzyk się trzepocze
pomiędzy rzęsami
słowo w konwulsjach
umiera zduszone

Temat: KROKI

listy

są takie listy
jak zimne noce i rozgrzane ciała
jak bezrozumne oczy dziecka
i nazbyt rozumne zmarszczki
starej kobiety

jak wyciągnięta ręka
niepomna tego
że nie ma już czego chwytać

jak wyciszone kroki
których stukot powraca
wyludnioną już ulicą

jak zapach z czasów
gdy potrafił być jeszcze
zapachem

o tak
są takie listy
jak opiekuńczy dotyk papieru
i jak atramentowa noc
która sama w sobie
jest dotykiem

***

Posłuchaj…
są różne mechanizmy odmierzające czas
ten mój osobisty

cechuje się pulsowaniem
nie tykaniem

czas
który odmierza nim kroki
nie potrzebuje wskazówek
w szczególnych chwilach
potrafi zatrzymać się w miejscu

znam to
ty też to znasz

posłuchaj
jak ciężko pracuje
bumbum bumbum bumbum…

ciężki monotonny krok
w chwilach czekania wytraca tempo
gdy zbliżasz się przyśpiesza
a gdy wtulasz się we mnie
znów się uspokaja

jeśli kiedyś zdecydujesz się odejść
usłyszysz jęk
usłyszysz jak coś pęka
i nie będzie to dźwięk sprężyny

już ci mówiłem
są różne mechanizmy odmierzające czas

/grudzień 2009/

Tadeusz Knyziak

Aktualizacje wpisu:

24 października 2017 o 15:12:38 [aktualna wersja] przez Biblioteka Piaseczno
24 października 2017 o 15:12:38 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
24 października 2017 o 15:11:56 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
21 września 2017 o 15:32:59 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
21 września 2017 o 15:26:06 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
21 września 2017 o 15:24:01 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
21 września 2017 o 15:16:39 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
21 września 2017 o 15:10:44 przez Kościuszki Oddział Dla Dorosłych
27 marca 2017 o 13:28:58 przez Entera Studio

Zmiany:

--- 24 października 2017 o 15:11:56
+++ Aktualna wersja
 Bez zmian: <p style="text-align: center;"><strong>Tadeusz Krzysztof Knyziak</strong>
 Bez zmian: ur. 1948 rok w Warszawie (mieszka tu do dziś)</p>
 Bez zmian: <p align="justify">Autor trzech tomików wierszy ("Chwile", "Światłocienie" i "Światłoczułe słowa") i współautor ponad trzydziestu almanachów, antologii i wydań pokonkursowych ( również próbki prozy autora). Prezentowany w periodykach literackich. Publikuje pod pseudonimem artystycznym Coobus. W konkursach poetyckich zaznaczył swój udział wieloma nagrodami i wyróżnieniami. Zamieszcza wiersze w internetowych grupach poetyckich i na stronach literackich portali. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich,Grupy Literacko-Muzycznej Terra Poetica oraz Klubu Poszukiwaczy Słowa w Piasecznie pod Warszawą. W 2016 roku zespół rockowy Vüjekväsyl nagrał płytę opartą na wierszach Coobusa. Za sprawą konkursu poetyckiego na wiersz roku 2016 stał się honorowym członkiem Polish American Poets Academy na okres najbliższego roku.</p>
 Bez zmian: <p align="justify">Dorobek poetycki Coobusa można prześledzić na jego blogu archiwalnym: coby99.bloog.pl.</p>
-Skasowano: <p align="justify"></p>
 Bez zmian:
 Bez zmian: &nbsp;
 Bez zmian: <strong>NA TEJ SCENIE</strong>
 Bez zmian: nie było świateł na tej scenie
 Bez zmian: lecz zamiast nich świeciła dziś
 Bez zmian: wizja tak jasna jak olśnienie
 Bez zmian: i ręka mistrza
 Bez zmian: jego myśl
 Bez zmian: nie było świateł
 Bez zmian: ciemność była
 Bez zmian: przygasły lampy na suficie
 Bez zmian: zapulsowała martwa bryła
 Bez zmian: w którą mistrz szepty tchnął
 Bez zmian: tchnął życie
 Bez zmian: i by rozpocząć swoją grę
 Bez zmian: wziął trochę ciebie
 Bez zmian: trochę mnie
 Bez zmian: nie było świateł
 Bez zmian: bo i po co
 Bez zmian: nie było gwaru płaczu śmiechu
 Bez zmian: tylko duszone szepty nocą
 Bez zmian: przekrwiona ciemność
 Bez zmian: i oddechy
 Bez zmian: na wygaszonej nocnej scenie
 Bez zmian: gdzie zgasły świece i lampiony
 Bez zmian: gdzie asystentem przeznaczenie
 Bez zmian: a reżyserem los natchniony
 Bez zmian: mistrz swoją dłonią sięgnął śmiało
 Bez zmian: wziął mnie całego
 Bez zmian: ciebie całą
 Bez zmian: i stworzył krzyk rannego ptaka
 Bez zmian: co wbił się w locie w ciemną bryłę
 Bez zmian: w której ty byłaś i ja byłem
 Bez zmian: a potem cisza
 Bez zmian: cisza taka
 Bez zmian: i tylko ja
 Bez zmian: i tylko ty
 Bez zmian: i jeszcze szepty przebogate
 Bez zmian: jeszcze gorączka wspólnej gry
 Bez zmian: na wielkiej scenie
 Bez zmian: tej bez świateł
 Bez zmian: nie było świateł
 Bez zmian: na tej scenie
 Bez zmian: lecz z dali już się zbliżał ranek
 Bez zmian: aby uwieńczyć przedstawienie
 Bez zmian: na dwa oddechy rozpisane
 Bez zmian: nie było świateł na tej scenie
 Bez zmian: skrytej we wnętrzu
 Bez zmian: nocnych godzin
 Bez zmian: a przecież jasnej jak marzenie
 Bez zmian: blaskiem
 Bez zmian: co w środku gdzieś się rodził
 Bez zmian: <strong>KRZYK</strong>
 Bez zmian: w spojrzeniu tyle
 Bez zmian: znaczących symboli
 Bez zmian: a w słowach cisza
 Bez zmian: jak na pustej scenie
 Bez zmian: i mówiąc milczysz o tym
 Bez zmian: co tak boli
 Bez zmian: a milcząc krzyczysz
 Bez zmian: proszącym spojrzeniem
 Bez zmian: pokorni
 Bez zmian: cisi
 Bez zmian: na niemoc skazani
 Bez zmian: ruszamy biernie
 Bez zmian: każde w swoją stronę
 Bez zmian: krzyk się trzepocze
 Bez zmian: pomiędzy rzęsami
 Bez zmian: słowo w konwulsjach
 Bez zmian: umiera zduszone
 Bez zmian: <strong>Temat:</strong> KROKI
 Bez zmian: listy
 Bez zmian: są takie listy
 Bez zmian: jak zimne noce i rozgrzane ciała
 Bez zmian: jak bezrozumne oczy dziecka
 Bez zmian: i nazbyt rozumne zmarszczki
 Bez zmian: starej kobiety
 Bez zmian: jak wyciągnięta ręka
 Bez zmian: niepomna tego
 Bez zmian: że nie ma już czego chwytać
 Bez zmian: jak wyciszone kroki
 Bez zmian: których stukot powraca
 Bez zmian: wyludnioną już ulicą
 Bez zmian: jak zapach z czasów
 Bez zmian: gdy potrafił być jeszcze
 Bez zmian: zapachem
 Bez zmian: o tak
 Bez zmian: są takie listy
 Bez zmian: jak opiekuńczy dotyk papieru
 Bez zmian: i jak atramentowa noc
 Bez zmian: która sama w sobie
 Bez zmian: jest dotykiem
 Bez zmian: ***
 Bez zmian: Posłuchaj…
 Bez zmian: są różne mechanizmy odmierzające czas
 Bez zmian: ten mój osobisty
 Bez zmian: cechuje się pulsowaniem
 Bez zmian: nie tykaniem
 Bez zmian: czas
 Bez zmian: który odmierza nim kroki
 Bez zmian: nie potrzebuje wskazówek
 Bez zmian: w szczególnych chwilach
 Bez zmian: potrafi zatrzymać się w miejscu
 Bez zmian: znam to
 Bez zmian: ty też to znasz
 Bez zmian: posłuchaj
 Bez zmian: jak ciężko pracuje
 Bez zmian: bumbum bumbum bumbum…
 Bez zmian: ciężki monotonny krok
 Bez zmian: w chwilach czekania wytraca tempo
 Bez zmian: gdy zbliżasz się przyśpiesza
 Bez zmian: a gdy wtulasz się we mnie
 Bez zmian: znów się uspokaja
 Bez zmian: jeśli kiedyś zdecydujesz się odejść
 Bez zmian: usłyszysz jęk
 Bez zmian: usłyszysz jak coś pęka
 Bez zmian: i nie będzie to dźwięk sprężyny
 Bez zmian: już ci mówiłem
 Bez zmian: są różne mechanizmy odmierzające czas
-Skasowano: /grudzień 2009/
+Dodano: &nbsp;
 Bez zmian: <p style="text-align: right;">Tadeusz Knyziak</p>
 Bez zmian: &nbsp;
 Bez zmian: &nbsp;
 Bez zmian: &nbsp;